Jako że lubimy gry Stefana Felda, a w szczególności leciwą już, acz nadal poważaną, grę Zamki Burgundii, Zamki Toskanii są tytułem, który obowiązkowo znalazł się na liście naszych zainteresowań. Dzięki wydawnictwu Rebel, możemy pokazać Wam polską edycję tej gry. Zobaczmy, czy różnią się włoskie zamki od francuskich.
Rozgrywka
Tematem gry jest naturalnie rozbudowywanie włości. Jak pewnie się domyślacie wcielacie się we wpływowe książęta, która walczą o to, by ich region był najwspanialszy. W tym celu, należy zagospodarować regiony swoich posiadłości.
Na początku gry, gracze losują trzy kafle posiadłości, na których znajduje się po 10 pól, na których w trakcie gry będzie umieszczał żetony włości. Każdy gracz jest również wyposażony w żetony włości w swoim kolorze. Po 7 na każdą epokę (3 stosy) oraz zamek startowy, od którego zaczyna grę.
Na środku stołu zaś, znajduje się 8 wspólnych żetonów włości, skąd gracze będą czerpać, by później wybudować je na swojej planszetce.
W swojej turze, gracz ma 3 możliwości. Może wziąć żeton ze wspólnej puli do magazynu, wybudować znajdujący się w magazynie żeton albo dobrać 3 karty.
Biorąc żeton z puli, musi uzupełnić ją, wykorzystując pierwszy od lewej stos swoich żetonów. Gdy jednemu z graczy wyczerpie się pierwszy stos, kończy się pierwsza epoka i zachodzi punktowanie. To samo dzieje się przy wyczerpaniu pierwszego z drugich i trzecich stosów. Punktowanie polega na dodaniu zielonych punktów do czerwonych. Najczęściej te pierwsze zdobywamy w trakcie gry.
Żeby wybudować żeton we włościach, należy zań zapłacić. Do tego właśnie służą wspomniane karty, które możemy pozyskiwać w ramach jednej z opcji w turze. Wybudowanie wiąże się z akcją przypisaną do danego typu żetonu.
Po wyczerpaniu wszystkich żetonów włości u jednego z graczy gra dobiega końca, a do standardowego punktowania dolicza się jeszcze punkty za niewybudowane żetony oraz inne pozostałe zasoby.
Wrażenia
Wygląda na to, że w Burgundii książęta mają o wiele więcej pracy niż w Toskanii. Do zamków Toskanii został przemycony jeden aspekt tej gry, a mianowicie układanie kafelków włości i związana z tym akcja oraz żetony bonusowe. Nie ma natomiast towarów, magazynów i zmiennej kolejności.
Dobieranie żetonów włości odbywa się poprzez draft ze wspólnej puli. Względem zamków z Burgundii jest to zmiana, która niekorzystnie może wpływać na różnorodność dostępnych kafelków. Są co prawda dwa mechanizmy, które mają na celu zapobieganie blokowaniu graczy. Gdy pojawi się ponad 4 żetony tego samego koloru, wymieniamy je na nowe z puli wspólnej. Jeżeli natomiast gracz nie może umieścić w swojej posiadłości żadnego z dostępnych żetonów, wymienia się wszystkie. Nie mniej, może się zdarzyć, że podaż interesujących nas kafelków może być niewystarczająca, żeby realizować obraną strategię, więc trzeba się adaptować do sytuacji.
Ciekawym aspektem gry jest możliwość wzmacniania akcji gracza przez żetony bonusowe. Umożliwiają one pobieranie dodatkowych kart, robotników, kart dochodu albo marmuru lub magazynowanie większej liczby żetonów. Zdobywacie te żetony bonusowe umieszczając w swoich włościach miasta. Będą więc maksymalnie 3 w czasie jednej rozgrywki i od Was zależy, w który aspekt gry zechcecie zainwestować.
Żeby budować żetony potrzebujecie kart włości. Zdobywacie je poświęcając turę, aby pobrać 3 + 1 za każdy kafel bonusowy z kartami. Do zagrania żetonu w danym kolorze potrzebujecie dwóch takich samych kart w tym kolorze. Każdą brakującą możecie jednak zastąpić parą takich samych kart w innym kolorze. Gracz musi więc dobrze zarządzać kartami na ręce, żeby wybudować jak najwięcej żetonów. Jak pewnie się domyślacie, jest to kolejny aspekt losowy, na który gracz ma niewielki wpływ i do którego trzeba niekiedy dostosować swoją strategię.
Punkty dostajecie głównie za zamykanie obszarów w jednym kolorze. Im większy obszar zostanie pokryty żetonami, tym więcej punktów. Jest to niejako trzon gry, wokół którego robi się inne aktywności. Podobnie jak w Zamkach Burgundii, zamknięcie wszystkich obszarów w danym kolorze, wiąże się z bonusem. W tej kwestii jest wyścig pomiędzy graczami, ponieważ liczą się tylko 2 pierwsze miejsca.
Grając we dwoje możecie odczuć trochę to, że pula żetonów włości zmienia się dość powoli. To może być pozytywne, gdy macie upatrzony żeton i macie nadzieję, że pozostanie na stole do Waszej tury. Przeciwnie jest, gdy nie interesuje Was nic z puli, a nie zachodzą warunki jej wymiany. Drugim aspektem, na który ma wpływ liczba graczy to kafelki bonusu za zamknięcie wszystkich regionów w danym kolorze, o które nie będzie takiej konkurencji pomiędzy graczami, gdy jest ich mniej. Poza dwoma wspomnianymi punktami styczności pomiędzy graczami, Zamki Toskanii, jak można się domyślać, mają charakter pasjansowy.
Aspektem gry, który bardzo rzuca się w oczy już przy czytaniu instrukcji gry Zamki Toskanii, jest zastosowanie dwóch torów punktacji. Zielony, na którym przemieszczamy się (w większości wypadków) w czasie fazy (epoki), a następnie dodawane do czerwonego podczas każdej fazy. Sprawia to, że punkty zdobyte w czasie pierwszej epoki będą dodawane aż trzykrotnie do głównej (czerwonej) punktacji. Warto jest więc walczyć o punkty już od samego początku.
Ostatnim charakterystycznym punktem jest uzależnienie czasu gry od wyborów graczy. Wyczerpywanie się zakrytych żetonów włości u graczy, powoduje uruchomienie kolejnych punktowań i ostatecznie koniec gry. Teoretycznie, daje to graczowi możliwość do kombinowania w zakresie czasu trwania fazy. Praktycznie jednak, większości zależy na jak najszybszym położeniu jak największej ilości żetonów, żeby jak najwcześniej zdobywać zielone punkty.
Dla nas, Zamki Toskanii są przyjemną grą strategiczną, którą chętnie rozkładamy, gdy mamy ochotę na coś prostszego i przede wszystkim krótszego niż Zamki Burgundii, ale w podobnym klimacie. Myślimy, że dla miłośników gatunku, nic nie stoi na przeszkodzie, żeby mieć obie na półkach. Polecamy.
Dziękujemy wydawnictwu Rebel.pl za przekazanie egzemplarza gry do recenzji.
Zapraszamy również na stronę:
żeby poczytać więcej o grze.