Witam wszystkich. Mój cykl recenzji chciałbym chciałbym rozpocząć od gry Yamatai autorów: Bruno Cathala i Marc Paquien. Zapytacie dlaczego wybrałem tę grę. Po pierwsze, porusza ona tematykę mojej ulubionej kultury Japonii. Po drugie gry Bruno Cathala są bardzo dobrymi grami, a po trzecie, opracowanie graficzne gry jest naprawdę ładne.

Gatunkiem gry jest euroagra (eurogame) typu strategicznego, gdzie decyzje graczy mają wpływ na pozostałą rozgrywkę, więc planowanie jak i analiza ruchów przeciwnika są jej elementami. Dodatkowymi cechami określającymi grę jest losowy rozkład planszy, co zwiększa jej regrywalność oraz główny mechanizm budowania dróg szlaków handlowych z wykorzystaniem różnego koloru statków.

O co tu chodzi

W grze wcielamy się w jednego z budowniczych królowej Himiko, a celem jest zbudowanie stolicy starożytnego państwa Yamatai, położonej na archipelagu. Wykorzystując do swoich celów flotę handlową oraz specjalistów, wznosimy wspaniałe budowle takie jak torii czy pałace, jednoczymy kultury poszczególnych wysp, by ostatecznie zdobyć jak największą ilość punktów prestiżu. Dzięki temu zyskamy obiecaną nagrodę królowej Himiko i staniemy się tym jedynym budowniczym królestwa.

Co kryje skrzynia (Zawartość pudełka)

• Plansza
  
• Przejrzysta i zwięzła instrukcja
• Budowniczowie (4 karty graczy)

• • Kafelki – specjaliści, flota, budowle
    

    

    

    

• Żetony – kultury, monet, prestiżu, świętej ziemi i gór
  

  

  

  

• Drewienka – budynki prestiżowe, łodzie, budynki zwykłe, meple

Jak grać

Gra składa się z szeregu rund, na które składają się tury graczy (w grze 2 osobowej każdy gracz ma po 2 tury, w przypadku rozgrywki 3 i 4 osobowej każdy gracz ma po jedne turze). Natomiast każda tura składa się z 5 akcji. Na karcie budowniczego przedstawione są one graficznie. Gra kończy się gdy zostanie spełniony 1 z 4 warunków, po którym następuje ostateczne liczenie punktów prestiżu.

Akcje:

1. Wybór floty. Spośród 10 kafelków floty oznaczonych liczbami od 1 do 10 tylko 5 losowych jest odkrytych w aktualnej rundzie. Wybór jednej z dostępnych określa, jakie łodzie dostanie gracz na tą turę oraz cechę specjalną, jak i również kolejność ich wystawiania (zależy od cyfry na flocie). Tu trzeba podkreślić to, że np. cyfra 1 na kafelku floty oznacza, że gracz wykona swoje akcje pierwszy, ale również dostanie najmniejszą ilość statków i bonusów. Kolor statków ma też znaczenie, gdyż każdy dostarcza inny zasób. Tutaj wchodzi mechanizm planowania i przewidywanie, kiedy potrzebujemy wykonać swoje akcje jak najwcześniej, a kiedy potrzebujemy zdobyć flotę.
2. Handel. Gracz może wymienić łódź na złoto albo złoto na łódź, w zależności od ceny łodzi (kolor łodzi wpływa na cenę + modyfikatory). Złoto pomaga dokupywać potrzebne łodzie, ale również przeliczane jest na koniec na punkty prestiżu.
3. Umieszczenie łodzi na planszy. Gracz może wystawić nową łódź na plansze na polu oznaczonym jako pole startowe budowania szlaku albo dołożyć się do istniejącego szlaku. Gracz może wyłożyć w ten sposób wszystkie posiadane łodzie, ale kontynuując wcześniej rozpoczęty w tej akcji szlak. Następnie gracz może zebrać żeton kultury z każdej wyspy obok której postawił łódź (za żetony kultury można wynajmować specjalistów, jak i również zdjęcie żetonu odblokowuje możliwość budowy budynków na wyspie) albo może zbudować budynek (jeden z dostępnych podczas tej rundy) pod warunkiem, że umieścił wokół wyspy, na której chce budować, co najmniej jedną łódź oraz jeśli wokół wyspy są łodzie o kolorach zgodnych z kosztem budynku. Budynki dają punkty prestiżu równe wartości przedstawionej na kafelkach w prawym górnym rogu. Budynki również mają swoje cechy specjalne i metody premiowania punktów np. budynki prestiżowe.
4. Umieszczenie pozostałych łodzi na planszy gracza. Każdy gracz może przechować jedną łódź na kolejna rundę. Niestety nadwyżki łodzi (oprócz tej jednej) przepadają (umieszcza się je na planszy gracza), dodatkowo za każde 2 łodzie stracone w ten sposób gracz traci 1 punkt prestiżu na koniec gry. Jak widać planowanie ilości potrzebnych łodzi ma znaczenie.
5. Rekrutacja specjalistów. Jeżeli gracz posiada 3 różne żetony kultury lub 2 takie same, może wynająć specjalistę (jednego z 5 dostępnych na planszy), który do końca gry wspomoże gracza cechą specjalną i punktami prestiżu podliczanymi na koniec rozgrywki.

Po zakończeniu jednej rundy następuje wymiana elementów na planszy, takich jak flota i budynki. Uzupełniani są też nowi specjaliści.

Wszystko razem (Podsumowanie)

W rozgrywce w Yamatai ważnym elementem jest planowanie i przewidywanie ruchów innych graczy. W końcu wszyscy wspólnie dokładają się do budowania szlaków handlowych, ale tylko jedna może zebrać benefity ze szlaku, co przekłada się na budowę określonych budynków.

Elementami interakcji pomiędzy graczami są elementy takie jak „kto pierwszy ten lepszy”, wzajemne przeszkadzanie sobie w budowaniu szlaków lub blokowaniu wysp przed budową budowli oraz zabieranie kluczowych dla innego gracza kafelek floty.

Gra pozwala gromadzić punkty prestiżu na kilka sposobów, co daje możliwość szybkiej zmiany strategi oraz różnorodności rozgrywki, jak przystało na eurogrę.

Wykonanie graficzne oraz tematyka gry tworzą bardzo fajny i przyjemny klimat, nadając grze warstwę estetyczną na wysokim poziomie, choć sama mechanika nie jest ściśle powiązana z tematyką gry.

Gra również wydaje się zbalansowana w przypadku rozgrywki dla 2 osób, a w przypadku 3 i 4 osób poprzez dołożenie dodatkowych pionków reprezentujących tury graczy. Powoduje to, że w rundzie każdy gracz odegra 2 tury, dla nieuważnych graczy może okazać się, że jeden gracz wykona 2 ostatnie tury z jednej rundy i 2 pierwsze z drugiej, co daje 4 tury! Niemniej odczuwa się tu piętno gry dla 2 graczy (odwieczny problem gier 2 i wieloosobowych).

Pierwszą grę rozegrałem z moją żoną, gdzie zestaw zasad przekazałem żonie, a końcowo i tak przegrałem. Wyciągając wnioski: próg wejścia gry nie jest wysoki dla osób, które grały już w podobny styl gier. Zasady są łatwo przyswajalne, a rozgrywka zbalansowana, ponieważ końcowo różnica ilości punktów między nami nie była duża.

Ostatnie zdanie czyli ocena

W mojej ocenie gra Yamatai jest solidną i dobrą eurogrą z elementami strategii. Posiada ona elementy interakcji, co powoduje, że nie jest ona typowym eurosucharem, a zarazem pozwala na kilka sposobów zdobywać punkty, co niweluje typowe poczucie bezradności. Wykonanie i estetyka graficzna powoduje, że przyjemnie się w nią gra. Polecam ją osobom, które lubią gry z elementami planowania.